Hoezo neigen millennials zo naar presteren en de bevestiging van anderen? (ook in hun werk)

Hard werken
En op die manier hebben we geleerd om het goed te doen. We hebben geleerd dat we beloond willen worden en daar werken we hard voor. Herken je nog op de basisschool dat je ouders je beloonden als je een goed rapport had? Dan weet je voor de volgende keer dat je ervoor moet zorgen dat je weer een goed rapport hebt. We hebben dus onbewust geleerd dat als je hard werk, als je goede cijfers op school haalt, dat je dan een goed persoon bent. Je bent dan goed genoeg om complimenten en beloningen te ontvangen. Presteer je niet? Dan ben je een loser. Dan faal je. Wellicht wordt dat niet hardop gezegd, maar dat denk je en voel je wel.

Prestatiedruk en falen
Door belonen en straffen vormen we en worden we goede burgers in de maatschappij. Toch heeft belonen en straffen een keerzijde en dat is de keerzijde van de prestatiedruk. Wij als millennials hebben namelijk geleerd dat we alles kunnen doen wat we willen, als we er maar hard voor werken. Maar sommige dingen zijn nu eenmaal out of our league (voor nu). Sommige dingen hebben tijd nodig en de beloning kan je niet meteen behalen. Denk aan het ontdekken van je passie of het wisselen van je werk naar je droombaan. Je wil het graag, je wil er graag voor werken, maar dit gebeurt niet van de ene op de andere dag. We hebben niet meteen de bevestiging dat we het kunnen, dat we zullen slagen en dat het zal lukken. In plaats daarvan kost het tijd. En al die tijd die er overeen gaat maakt ons onzeker. Op dat moment voelt het dus al meteen alsof je faalt. Alsof je het niet kan, waardoor we sneller opgeven. Zo ontstaat het opgesloten gevoel. Waarbij het lijkt alsof iedereen in jouw omgeving het beter heeft dan dat jij het hebt. 

Doorzetten bij angst
Op dat moment werkt het principe van belonen en straffen als het ware tegen je. Het gaat namelijk niet over directe beloning of een directe straf. Het gaat om iets wat meer tijd vergt, waarbij het noodzakelijk is om door te zetten. Om het doel voor ogen te houden en je niet laten weerhouden van de angsten die omhoogkomen. De angst om de falen en de angst om niet goed genoeg te zijn komt omhoog. Het voelt alsof we al gestraft worden, voordat we onze taak afgerond hebben.

Teleurstellen
Dit is een van de redenen dat veel van ons millennials de stap niet durven te zetten om te wisselen van werk. We willen anderen niet teleurstellen. We willen onszelf niet teleurstellen. We willen niet falen, maar presteren. En dit zit er zo diep in omdat we dat al vanaf kinds af aan geleerd hebben, dat we allemaal redenen bedenken waarom we het nog niet kunnen doen. In feite is de opdracht om je passie te ontdekken of om te wisselen van werk gewoon een taak die lang duurt en die angsten omhoog laat komen vanuit het belonen en straffen. En zo saboteren we hetgeen wat we eigenlijk willen doen. Laten we het links liggen en gaat er jaaaaren overheen voordat je wel echt in actie komt. 

Ongelukkig
Pas als de pijn van je werk zo groot is dat je er elke dag met tegenzin naartoe gaat, dan pas gaan we stappen zetten. Omdat het dan voelt dat we geen andere keuze meer hebben. We zitten dan al vast in het leven waar we ongelukkig van worden, waarbij het voelt alsof we met de baan zelf worden gestraft. Dan pas gaan we ervoor. Zonde eigenlijk want het kan je een hele ongelukkige periode geven, die je had kunnen voorkomen als je eerder naar je eigen gevoel en intuïtie had geluisterd.

HIERNA TE LEZEN ARTIKELEN EN TIPS: